Γούρι, γούρι μου φωνάζουν όλοι μεσ'τη μούρη!

Ξέρεις τώρα... Μη κάνεις πως είναι η πρώτη σου φορά, αφου το ξέρω! Κάποιος σπαστικός θα βρέθηκε να σου πει γούριγούρι την ώρα που
1.Σε κουτσούλισε πουλί. (Αυτό πάντα έρχεται και με χρηματικό έπαθλο) "Θα πάρεις λεφτά"
2.Χύθηκε πάνω σου ΚΟΚΚΙΝΟ (τονίζω) κρασί.
3.Οτιδήποτε ρευστό πέσει πάνω στο λευκό σου πουκάμισο.
και τέλος 4.Όταν χύνεται ο Τουρκόφερτος Ελληνικός καφές πάνω στο πιατάκι, επίσης συνοδευόμενο απο χρηματικό έπαθλο, πιο σίγουρο αυτή τη φορά: "Είναι λεφτά"
Σίγουρα είναι γούρι το φλουρί που κέρδισες στην πίτα, ο αρίθμος ανάλογα το έτος που διανύουμε, ένα λαγοπόδαρο(λίγο μακάβριο αυτό), ο Μάρτης, τα τριφύλλια (εκτός Βάσιας), το βρακί ανάποδα, βαρκούλες, παπουτσάκια, σταυρούς, μπαχαρικά, αστεράκια, τον Chuck Norris... και η λίστα συνεχίζει και πηγαίνει πολύ μακριά.... Ας πούμε, εγώ είχα στο χέρι μου ένα μαύρο λαστιχάκι για μαλλιά χώρις να το βγάλω για 9 χρόνια περίπου, μέχρι που ήρθε και σάπισε... Η διαφόρα είναι, τι είναι εκείνο που το κάνει ξεχωριστό και όχι το τι μορφή έχει... Ας μη ξεχνάμε την θεραπευτική δύναμη που είχαν οι τρίχες φαβορίτας Βοσκόπουλου, ή το μαγικό "δενξαναπλένομαι" άγγιγμα του Σάκη.
Το θέμα μου είναι με εσένα, που θα μου πεις αυτές τις 2 βρωμολέξεις τη στιγμή που εγώ θα βρίσκομαι σε σύγχυση, νεύρα και πανικό! Το γούρι μου μάλλον δεν φύλαει απο παπάρες και αυτό είναι το χειρότερο ελλάτωμα των γουριών, δεν είναι assholeproof, and we have to deal with it!

Κούλουμα... Such a wonderful word, NOT!

Δεν ξέρω πως να αρχίσω, απο την ακαταλληλότητα της λέξης; Την εξοργιστική μανία όλου του κόσμου να βγεί, για να φάει ξαφνίκα στην εξοχή επειδή έτσι ΠΡΕΠΕΙ; Ή το γεγονός πως όλοι ξαφνικά ξεχνάν που είναι και που βρίσκονται και απλά είναι overexcited και το βλέπεις πως το ίδιο ψάχνουν στο δικό σου πρόσωπο; Δεν ξέρω επίσης πως επικράτησε ο χαρταετός... Άλλη μια απόδειξη οτι ο Χριστιανισμός είχε προβλέψει την καθαρά Δευτέρα πολύ καιρό πριν την ύπαρξη του ίδιου του Χριστιανισμού!
Εγω πάντως ήμουν όλη μέρα σαν το φύτο απο το προηγούμενο ξενύχτι, στο οποίο τίμησα δεόντος τα Βενετσιάνικα έθιμα εκπροσωπόντας τις σέξι καμαριέρες και το μεσημέρι πάντα στα όρια της τιμής, τίμησα την καταγωγή του χαρταετού και έφαγα Ασιάτικο νούντλες με κοτόπουλο. Επίσης όλο αύτο τον καιρό με λαχανικά, φρούτα και όλα τα παρεμφερή προϊόντα και σήμερα 2η μέρα της Σαρακοστής και έφαγα γύρους μετά απο 1,5 χρόνο περίπου... Κούλουμα τα έκανα πάλι!

Public Services

-"Καλημέρα".
-"Χαρτάκι και στην ουρά κύριέ μου".
-"Μα, απλώς μια ερώ...".
-"Χαρτάκι κύριε σας είπα".
Ας ζωγραφίσουμε ένα πορτραίτο! Είναι μεσήλικας, συνήθως με πολλά περιττά κιλά όλα συγκεντρωμένα κάτω από το σαγόνι, μαλλί από την αθάνατη δεκαετία του '80 ή την καράφλα των μοναχών καπουτσίνων και ένα βλέμμα που ατενίζει το άπειρο, που βλέπει την αγάπη που ποτέ δεν ήρθε και ακόμα την ψάχνει στον ορίζοντα. Φυσικά είναι ο αγαπητός σε όλους μας Δημόσιος Υπάλληλος, αυτός ο δύσμοιρος άνθρωπος που με κάθε ευκαιρία ΕΣΥ θα ενοχλήσεις με αηδιαστικές ερωτήσεις και πάντα για ψύλλου πήδημα την ώρα που πάει να πιει μια γούλια από τον καφέ του! "Κύριέ μου είναι απλό τι δεν καταλάβατε; 1 φωτοτυπία της ταυτότητας, 1 επικυρωμένη έγκριση της δευτεροβάθμιας, το διαβατήριό σας, 1 λογαριασμό της ΔΕΗ, 2 φωτογραφίες, την φορολογική δήλωση του 2009 ή του 2010, Α.Μ, ΑΜΚΑ, αριθμό iban, ένα λογαριασμό στην Αγροτική Τράπεζα και 500 euro για παράβολα". Και το μόνο που σκέφτομαι είναι πως σταμάτησα να ακούω σχεδόν απο την αρχή γιατί είχα επικεντρωθεί στο προγούλι που κυμάτιζε επικίνδυνα. Με τι κότσια τώρα να ξαναρωτίσεις αυτό το νωχελικό βάτραχο να στα ξαναπεί; Νομίζω πως θα τέντωνε το τεράστιο στόμα της και με μια αστραπιαία κίνηση της γλώσσας θα μου έτρωγε το κεφάλι. Είναι το τελευταίο των τελευταίων από τα μέρη που θα ήθελες να βρίσκεσαι και όμως τόσο αναπόφευκτο, ίσως φταίει το ότι πας προκατειλημμένος και ειδικά αν σου είναι δύσκολο να ξυπνάς με καλή διάθεση. Πάντως μη στεναχωριέστε και μη σκάτε... άλλωστε με δικά τους λόγια: "Εμείς εδώ απλώς (σας) δουλεύουμε"!

Till the next time... Stay tuned!

Insane friendly

I'm trying... I'm trying very hard to embrace normal but it seems that I can't, its just too queer for me! I like people who think they are sane though, they just go on saying their stories trying to make sense, but the only sense I get is shock and horror. I just want to run away with both palms covering my ears yelling "Leave me alone you... Normal!". I mean where is the fun if you don't act weird now and then? Ask people dancing in parks, girls singing in the train, random people who just swear at you in public or even on the phone, they certainly seem to have the most fun of us all, even people who tend to talk to ourselves... I mean, why judge? You don't know my invisible friends, they are cool, they are around all they time, they can walk through walls; and those are just some of the qualities you'll never qualify. Go on, admit it! I know you like it when things are getting a little crazy, then ofcourse you act all normal again (god forbid) but you are not fooling anyone... The thing is, we all love sniffing the markers and gasoline, singing in the bathroom, answer to stupid dares like holding your breath contest or do extreme things in public, make crazy faces when the camera points at you and believe in vampires, angels and ghosts... Are those things normal? Are YOU normal? Maybe try taking a pause and really think about it... maybe the answers will surprise you and maybe, just maybe you'll find more than one... waaaay more!

Till the next time... Stay Tuned!

Sex math!

Συμβαίνει σε όλους μας. Είναι οι στιγμές που προσπαθούμε με τον παραλογισμό μας να "παντρέψουμε" τα αισθηματικά με τη λογική, όταν 1 + 1 μας κάνουν 11, όταν σε αγαπάει επειδή σε κοίταξε ή σε μισεί επειδή δε σε χαιρέτησε, όταν "σιγά μη γυρίσει αυτός να με κοιτάξει" και γενικά όταν (εγώ > αυτός) , (αυτός > εγώ), (γιατρός = δικηγόρος = γάμος), (σχέση * χρόνο = αγάπη) και για περίπλοκα μυαλά, επειδή ξέρω πως είστε εκεί έξω, αν αυτός + δουλειά = λεφτά τότε (εγώ + αυτός)*χρόνο = σχέση, νομίζω πως σας έχασα... Αλλά έτσι συμβαίνει όταν μπαίνεις σε αυτό το στρόβιλο σκέψης, χάνεσαι, και η τόσο ξεκάθαρη εξίσωση που είχες μπροστά σου έχει ήδη φύγει και μένεις να κοιτάς την ίδια πρόταση ξανά και ξανά και ξανά και ξανά...you get the point! Έτσι και αλλιώς ξέρω πως αν τα ερωτικά βασιζόταν στα μαθηματικά τότε δεν θα είχα μόνο τη βάση στο λύκειο και σίγουρα θα ήξερα την προπαίδεια του 7 απ' έξω (για κάποιο λόγο μου ήταν η πιο δύσκολη), άσε που με ό,τι "7" και να συναντήσεις στα ερωτικά είναι σίγουρα καλοδεχούμενο... κάτι ήξερε η χιονάτη! Είδατε; Άρχισα να βάζω αριθμούς και αμέσως περάσαμε σε άλλο επίπεδο το οποίο θα πιάσω άλλη φορά, όχι, όχι, δεν θα σας αφήσω με τη λιγούρα... ιδού : εγώ + εσύ + αυτός = σεξ + ανοιχτή πόρτα + άλλοι τέσσερις * χρόνο = χρήμα άρα εγώ + εσύ + αυτός + άλλοι τέσσερις = 7  και δεν ξέρω καν την προπαίδεια :(

Till the next time... Stay tuned!

The unexpected turn!

Είναι ακριβώς σαν να έχεις διαλέξει την τελευταία πατάτα, να την έχεις περάσει με κυκλικές κινήσεις από την καταπληκτική sauce και πάνω που την πλησιάζεις με φοβερή σιγουριά στο στόμα σου με κάποιο αναπάντεχο τρόπο να πέφτει... και μάλιστα να πέφτει στη μπλούζα/πουκάμισο που φοράς... Αυτό το μικρό γεγονός έχει ακριβώς τα ίδια αντίκτυπα με οποιαδήποτε άλλη απρόσμενη τροπή των γεγονότων, πάντα σοκάρεσαι, πάντα ξεχνάς αυτό που έκανες πριν και πάντα αφήνουν μια στάμπα ΝΑ, που άλλες φορές θέλεις να τη βγάλεις αμέσως, αλλά άλλες φορές θέλεις να την κορνιζάρεις και να την βάλεις πάνω από το τζάκι δίπλα από το βαλσαμωμένο ελάφι! Κάποιος που θα σε κεράσει ένα σφηνάκι ή θα σου δώσει το τηλέφωνό του, να περάσεις ένα μάθημα που έδωσες λεύκη κόλλα, να ΜΗΝ περάσεις ένα μάθημα που αντέγραψες, να φας μια ολόκληρη τούρτα και να έχεις χάσεις βάρος (ναι, καλά!). Ο Μr.String επάνω με την φανταστική κατά τ' άλλα επιλογή του εξυπηρετεί ακριβώς αυτό που θέλω να πώ! Γι' αυτό σου λέει να αγαπάς την καθημερινότητά σου, είναι τώρα εκεί που σηκώνεις τα τούβλα σου ωραία και καλά, να σκύβεις και ξαφνικά να σου βγει string αντί για boxerακι? Είναι αναπάντεχο, τρομακτικό, ίσως ενδιαφέρον... εξαρτάται ποιόν ρωτάς πάντα! Αυτό που θέλω να πω είναι πώς είναι απλώς μια πατάτα... μπορεί τελικά να σου έκανε καλό που δεν την έφαγες... ιδίως αν ήταν τηγανητή!

Till the next time... Stay tuned!

Crazy Train People!

Την προσοχή σας μπορώ να έχω παρακαλώ, δεν ζητιανεύω, δεν κάνω επαιτεία, έχω ---> (προσθέστε λόγο εδώ) γι'αυτό πουλάω αυτά τα στυλό 50λεπτά τα δύο... Ας το παραδεχτούμε, ακόμα και οι πιο μαρουλόκαρδοι έχουν αστειευτεί με αυτό ακριβώς το λογύδριο, το οποίο δεν αλλάζει ποτέ και σε κάνει να σκέφτεσαι πως εκείνη η παλιά ταινία που ο Στάθης Ψάλτης είχε σχολή ζητιάνων και είχε γίνει πάμπλουτος ζητιανεύωντας, απέχει μίλια και μίλια μακριά από τη σφαίρα της φαντασίας και υπάρχει πραγματικά γύρω μας! Μάντεψε τι κάνω... τα βράδια, λεγόταν η ταινία παρεμπιπτόντως, αλλά αν κρίνω από αυτά που βλέπω τα πρωινά δεν θέλω καν να μαντέψω. "Άει στον απήγανο" φώναξε η γιαγιά που έχασε το τρένο και ο παππούς που με έσπρωξε με attitude "κάνε στην άκρη να περάσω, απόψε θα σε ξεπεράσω" και αυτός έχασε το τρένο, σφύριξε όπως σφυράν στα γίδια και τρέχοντας μαζί με το κινούμενο μετρό, χτυπούσε την πόρτα και απαιτούσε να του ανοίξουν! Εκεί που ατενίζεις λοιπόν μπαίνουν στο θέμα μας τα αθλητικά! Ένα γλυμμένο μαλλί κολλημένο πίσω, άσπρο φανελάκι περασμένο μέσα απο ενα κόκκινο σορτσάκι-μαγιό και κάλτσες αθλητικές ως το γόνατο.... Που πας κασόμπρα μου; Και σε ένα θέμα πιο κοσμικό είδα μπροστά μου τον Σαγονορίχτη! (ξέρετε, αυτόν που σε κάνει να μοιάζεις με άνω κάτω τελεία + κεφαλαίο όμικρον :O ) Πράσινο παντελόνι, κίτρινο σακάκι, ρόζ πουκάμισο και φυσικά καφέ cowboy μπότες... fashion victim? "Πουτάνα! Ο Μάκης ο Πουνέντης είναι δικός μου", μια φεγγαροπαρμένη 45αρα φώναζε στην πουτά.... γκχμ γκχμ κοπελίτσα που καθόταν δίπλα της! Μετά γυρνούσε σε εμάς το υπόλοιπο κοινό του τρένου και μας ενημέρωνε πως η κοπέλα είναι πουτάνα και πως το κελεπούρι ο Πουνέντης είναι δικός της... shock! Γιαγιάδες που απλώνουν το χέρι για να σταματήσει το τρένο και απαιτούν να κάτσουν πρώτες στη θέση... "Αφού ΕΓΩ σταμάτησα το τρένο" και νάσου πάλι ο Σαγονορίχτης. (όχι, όχι ο κυριούλης, αυτός έμεινε στο τράμ) Σίγουρα ο παράγοντας του στριμώγματος σε κάνει μερικές φορές να αγκαλιάζεις τον παραλογισμό, στην κυριολεξία! Δεν έχει σημασία όμως αν αγκαλιάζεις τον fashion victim ή αν είσαι ακριβώς κάτω από την μασχάλη του κασόμπρα, ίσως να μην έχει σημασία ακόμα και όταν πάνε να σου κλέψουν το πορτοφόλι... Γιατί; Γιατί λένε πως η διαδρομή είναι που μετράει.... Δεν ξέρω ποιοι ακριβώς ή τι βίτσια έχουν αλλά αφού το λένε έτσι θα είναι.

Till the next time... Stay tuned!